De roep van de moeder om het kuikentje

‘Ieder kind heeft recht op een trauma. Dàt maakt je rijk. Dat is weelde. Op de bodem, juist  op de dieptepunten, kun je wakker worden in een nieuwe realiteit. Juist als alles kapotgaat kun je opnieuw beginnen.‘

Ik heet Schuld. Aangenaam.

‘Niet iedereen kon gered worden, misschien wílde niet iedereen gered worden, ook al drong de omgeving nog zo aan. Moéten aanpassen, moéten conformeren aan de wil van de omgeving. Katharina (Kat) worstelt er heel haar leven mee. Dat is het verhaal van Soms sneeuwt het in april, het romandebuut van Janneke Siebelink.

Ze voelt zich almaar schuldig: schuldig omdat haar ouders niet die genegenheid voor elkaar tonen waar zij van droomt, schuldig omdat haar moeder haar nooit in de armen sluit (letterlijk en figuurlijk), schuldig omdat haar oma alleen stierf, schuldig wanneer ze het woord ‘concentratiekamp’ hoort, schuldig als ze later in haar relatie haar relaas niet kan doen… ‘Hoe kon ik het vertellen als ik het zelf niet eens begreep?’ 

‘Ik weet wat er op jouw grafsteen komt er staan. Sorry dat ik hier lig.’

Ze speelt op school een toneeltje met een pop die niet wilde dansen. De  pop was een verzinsel van de anderen, een fata morgana, een spiegelbeeld waarin de andere poppen hun grootste angst zagen, namelijk geen lol meer te hebben in het leven.

‘Ze hesen zichzelf in feite omhoog om niet weg te zakken in de donkere gedachten die dagelijks op de loer lagen om je onderuit te halen.’

Een oorlog in een oorlog

Zo ziet Kat haar leven: haar oma gestorven én niet veel later haar vader in een fabrieksongeluk.
Haar moeder afwezig en in de weer met andere mannen.
‘Ze lieten elkaar los, ieder in hun eigen wereld, met hun eigen definities van geluk.’
Altijd al zocht Kat beschutting tegen haar eigen kleine oorlog, tegen haar gebrek aan geborgenheid.
Laat dat het thema van het boek zijn. 

‘Zal mijn kind besmet worden met mijn verdriet, met het verdriet van mijn moeder?’

Dát zijn de vragen die ertoe doen.

‘Wist je dat de moeder en het kuikentje al met elkaar praten als het nog in het ei zit? Zo kan het kuiken de roep van de moeder herkennen wanneer het uit het ei kruipt.’

Familiegeheim

Op latere leeftijd ontdekt Kat het verborgen gehouden verhaal van haar moeder die tijdens de Tweede Wereldoorlog op feestjes van de Duitse bezetter werkte, informatie doorgaf aan het verzet en noodgedwongen onderdook op Texel. Ook daar wordt ze geconfronteerd met de ‘Duitsers’.

Zo begrijpt Kat de bij momenten vreemde houding van haar vader in haar jeugd, de kinderen die haar ‘besmet’ noemden, de anonieme scheldbriefjes onder de voordeur, de vaak afwezige blik in de ogen van haar moeder…

Ze wil weten maar dat weten maakt haar alleen triest. En eenzaam. 

Soms sneeuwt het in april is een sterk verhaal, – vooral het deel over haar moeder Helena is meeslepend en aangrijpend. Een verhaal dat  gebaseerd is op waar gebeurde feiten en dat Janneke Siebelink in dit debuut mooi uitwerkt en construeert.
Een aanwinst!

______________
Soms sneeuwt het in april – Janneke Siebelink
Uitg. Ambo Anthos
Hardcover – 316 blz – € 22,99
Isbn: 978 90 263 5516 5